Als ons gezin ergens voor te porren is, dan is het wel een dagje naar het pretpark. En dat is dan ook precies wat we doen deze vakantie. Een van de parken op ons to-visit-lijstje was Kernie’s Familiepark. Want die reclame op tv is veelbelovend, ik zie mijn jongens graag plezier hebben en als het in Duitsland is, vind ik alles prima. Ik hou enorm van de Duitse taal (ja echt) en de mooie, grote Raststätte langs de snelweg.
Dus daar gingen we dan. Vol goede moed. Om vervolgens terecht te komen in iets wat we totaal niet verwachten. Want: er hing totaal geen sfeer, er was geen contact met ‘immer lachend personeel’ door de selfservice van de gratis friet, fris en ijsco’s en je keek steeds uit op vervallen, grijze fabriekspanden.
Okay, dat dan nog tot daar aan toe. Maar de strenge regels! Onze zonen meten 1.30 m, 1,26 m en 1.00 m. De oudste, en langste, mocht in waar hij
wilde. Voor de kleinste, en kortste, waren er wat peuterattracties. Maar onze middelste mocht gewoon of niet in een attractie omdat ‘ie te klein was of het moest onder begeleiding. Zelfs in de vliegende olifantjes! Een kermisattractie die je overal tegenkomt, die tergend langzaam ronddraait en een paar meter op en neer beweegt. Daarin moest mijn 7-jarige in onder begeleiding van mij. Zucht. Hij raakte op een gegeven moment zo gefrustreerd van alles regels dat ‘het op een gegeven moment opgaf om maar ergens in te gaan. Tot hij grote skelters zag, omgebouwd tot fraaie vehikels waarmee je over een autobaan kon racen. Daar wilde hij in! Maar ja, dat mocht niet, want hij was 6 cm te lang.
Volgens Kernie kun je ‘unbegrenzt geniessen’ in zijn park. Onbegrensd?? Dacht het niet. En ik bven echt niet van het klagen, helemaal niet zelfs. Maar zelfs de gratis friet en prikloze fris kwamen ons al snel de oren uit. Deel dan nog liever een appel uit.
Maar goed. Morgen staat Slagharen op het programma. Waar mijn middelste gewoon in zijn eentje in de vliegende olifanten mag. Ik weet nu al dat het leuk wordt.
