Had je mij een tijdje geleden gevraagd wat voor vrijwilligerswerk er zoal is, dan was ik wellicht niet veel verder gekomen dan ‘helpen in een bejaardentehuis, opvang van blindengeleidehonden, klusjes doen op school – wat ik doe – of schoffelen in parken en plantsoenen’.
Nu weet ik echter dat vrijwilligerswerk verder gaat dan de billen wassen van ouderen en kijken of schoolkinderen luizen hebben. Toen ik een paar maanden geleden namelijk weer eens zocht naar geschikte vacatures, stuitte ik op functies op hoger niveau in allerlei vakgebieden.
Om eens een greep te doen uit de vacatures van de Vrijwilligerscentrale Utrecht: web-moderator, ervaren kok, coördinator modeshow Fair Fashion festival, pr en media werknemer, muziek/audioproducer, (hoofd-/internet-)redacteur en taalcoach. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn oog viel op de vacature van hoofdredacteur bij de Nederlandse Hyperventilatie Stichting. Hoofdredacteur zonder betaald te worden? En dan niet voor de schoolkrant, maar voor een stichting met betalende leden? Nee, het is niet de Volkskrant, het Parool, de Voetbal International of de Linda. Maar in de kern gaat het om dat waar mijn passie ligt: communiceren, verhalen vertellen, informeren en redactieleden aansturen. De inhoud van het blad bepalen, contact houden met de doelgroep om te kijken wat er bij hen leeft en waar hun interesse ligt en mezelf verdiepen in een bepaald onderwerp.
Daarbij komt dat ik me graag met anderen inzet voor een doel, een missie. En dat is in deze het blad, de Hyp, een nieuwe impuls geven en de look en feel verbeteren.
Nadelen tegenover de voordelen gezet, is het geen geld verdienen in een tijd waarin ik juist werk zoek niet echt waar ik op zat te wachten. Maar ervaring opdoen, lekker bezig zijn, andere mensen leren kennen en als journalist weer een stapje verder komen, is een grote plus.
Dat is ook wel de insteek van vrijwilligerswerk. Elkaar helpen om verder te ontwikkelen. Ik help niet alleen de stichting, ik help in wezen ook mezelf. Er is in gemeenten sprake (geweest) om vrijwilligerswerk te verplichten onder langdurig werklozen. Geen goed plan vinden sommige onderzoekers waaronder hoogleraar Lucas Meijs. Verplichten is volgens hen slecht voor de individuele waarde van vrijwilligerswerk. Lees hier hun bevingen. En dat snap ik wel. Als iets een verplichting wordt, een kwestie van moeten dan is vrijwilligerswerk geen uiting meer van een bijzondere, eigen motivatie, en kunnen mensen die langdurig werkloos zijn zich niet meer van elkaar onderscheiden. Moeten wekt weerstand op. Aan de andere kant, wie langdurig thuiszit en geen sjoege geeft om ook maar één vinger uit te steken voor een ander zou daar wel eens aan kunnen gaan denken.
Er zijn zoveel leuke functies waar je je tijd en energie in kunt steken. Wat te denken van gelukschrijver om eenzame ouderen een hart onder de riem te steken met ongeveer een brief per week? Of dromenmaker waarbij je dromen van gezinnen met langdurig zieke kinderen waar mag maken? Neem een kijkje op de sites van de landelijke vrijwilligerscentrales en wie weet vind je iets wat jouw interesse wekt en dat jouw passie raakt.
Ondertussen werk ik aan mijn eerste ‘eigen’ Hyp die ik met ‘mijn’ redacteuren – die ook vrijwillig werken omdat ze in hun eigen baan geen voldoening vinden of omdat ze van schrijven houden – tot stand laat komen.