Ik ben allergisch. Niet alleen voor pollen en stuifmeel, maar ook voor zelfhulpboeken. Want hoewel ik een echte boekenwurm ben, krijg ik de kriebels van boeken waarin staat hoe je je leven in moet richten. Hoe je mindfull, zen, slank, een goede ouder, een goede partner, een goede werkgever wordt. Zo hou ik ook niet van tijdschriften of sites waar moeders verteld wordt wat het beste is voor hun kroost, waar iedereen in een hokje gestopt wordt en waar er met veel oh’s en ah’s en ‘oh dat herken ik zo’ rondgestrooid wordt.
Natuurlijk weet ik ook wel dat je van dergelijke boeken iets kunt leren, maar ik ben meer van leren in de praktijk waar je op elke afzonderlijke case en situatie kunt inspelen en tools kunt toepassen. Een boek dat tien jaar geleden geschreven is, kan toch geen perfecte leidraad zijn voor mijn eigen situatie nu? Maar kennis tot je nemen, is goed, zei mijn man gisteren. En ik weet ook wel dat hij gelijk heeft. Een (zelf)hulpboek, ofwel adviesboek, ofwel informatieboek, ofwel kennisboek, ofwel ervaringsboek bevat naast informatie en tips die wellicht niet per se op mij slaan, ook gewoon ideeën, middelen en strategieën die de tand des tijds doorstaan en die je toe kunt passen op elke situatie.
De simpele, ‘fastfood’ variant van dergelijke ideeën en inzichten kom je tegenwoordig overal tegen. Op postkaarten, op social media en in magazine’s word je nog net niet om de oren geslagen met diepgaande en oh zo herkenbare quotes.
Neem nu deze:
Het zijn natuurlijk maar kreten, zinnen, gedachten. Maar ze kunnen je even een extra zetje geven. Vertrouwen en kracht waar je de dag mee door komt. Ze zijn positief en geven je het gevoel dat je het leven waard bent en er toe doet.
Maar het gaat verder. Sommige inzichten zijn niet in een zin te vangen. Daar worden dus hele boeken mee vol geschreven. Zo ligt hier op de keukentafel De 7 eigenschappen van effectief leiderschap van Stephen R. Covey.
Ik lees over principes van het persoonlijk inzicht, de cirkel van betrokkenheid, de cirkel van invloed, proactief zijn, uitleg om juist een of juist twee hersenhelften te gebruiken, voorbeelden, ervaringen en nog meer inzichten, visies en tips. Het duizelt me.
En toch ga ik me eraan wagen. Ik heb al wat titels opgezocht om mezelf wat meer kennis en inzicht te geven over mijn doen en laten, mijn gedrag, mijn rol. Zowel voor mij privé, maar ook als werknemer en als moeder. Ik ben van mening dat je jezelf kunt blijven ontwikkelen en aan jezelf mag blijven sleutelen. Stilstaan is voor mij geen optie. En dat kan door met mensen te praten. Van gedachten wisselen en hardop over je eigen succes en falen praten. Maar wellicht dus ook door het lezen van boeken en al zoekend, stuitte ik op Zelfverzekerd door het leven van Pieternel Dijkstra, Problemen laten bij wie ze horen van Gary B. Lundberg, Dromen, durven, doen van Ben Tiggelaar en Fuck it van John C. Parkin. Deze laatste zou ik alleen al om de titel in huis halen. En wat betreft de opvoeding: Oplossingsgericht opvoeden van Lara Bruin en Rian Meddens, How2talk2kids van Adele Faber en Elaine Mazlish en Mensenkinderen van Steven Pont.
Is er één boek waar ik straks niet meer zonder kan? Ik hou me aanbevolen voor tips voordat ik hier een enorme stapel heb liggen en verzand in teveel hulp en goede raad.
