Met mijn Italiaans-Limburgse roots kan het natuurlijk niet anders dan dat ik van eten houd. Lekker eten, vers eten, bijzonder eten of heel simpel eten. Ik sta ook wel graag boven de pannen, maar de vele kookboeken die hier liggen, raak ik dan toch nauwelijks aan. Dat vind ik dan weer gedoe. Ik ben meer van het ter plekke verzinnen met wat ik binnen handbereik heb, dan met moeilijk te vinden ingrediënten iets chiques maken dat je alleen op een feestje of met kerst zou eten.
Naast de liefde voor eten, heb ik ook wel zo mijn problemen met eten. Zo moet ik er gewoon op letten dat ik niet teveel eet. Tja, elk pondje gaat ook bij mij door het mondje. Na wat gejojo, ook door mijn zwangerschappen, en enkele diëten, weet ik nu in elk geval wel dat koolhydraten een no-go zijn. Ik eet ze natuurlijk wel, maar met mate.
De afgelopen drie weken – tijdens ons pretpark-speeltuin-zwembad avontuur met de kids – stonden er vooral witte puntjes en patat op het menu. En ik kan je zeggen: ik voelde me steeds meer opgeblazen, moe en zwaar. En dus trek ik nu met liefde de mais, selderij en crackers weer uit de kast. Het lijkt armeluisvoer, maar ik kan je zeggen, als je een beetje moeite doet, smaakt het heerlijk!
Ik hou overigens niet alleen van eten opeten, ik fotograaf het ook vaak. Ik ben daarin overigens niet de enige. Het blijken vooral ‘hipsters’ te zijn die deze tik hebben. En dat is misschien nog wel het beste woord, want volgens een Canadese onderzoeker houdt het fotograferen van voedsel verband met je geestelijke toestand. Die dan dus niet al te best is. Ai.. Moet ik me zorgen maken?
Maar goed, ik ga natuurlijk gewoon ermee door. En ik denk dat ik het op de foto zetten van mijn lekkers wel onder de knie heb. Oordeel zelf, ze staan in de galerij hierboven. Sommigen mensen hebben daar wat meer moeite mee; kijk maar eens hier en hier. Zelf ook een kiekje maken, doe dan je voordeel met deze tips. Of hier bij Culy.
