Het is zomer, de kleding gaat uit en overal zie je tattoos. Bij de collega van wie je het niet zou verwachten en bij de buurman van wie je niet dacht dat ‘ie er zóveel had.
Ik geef mijn ogen goed de kost tegenwoordig. Ik zie namelijk heel mooie tattoos, maar ook gevalletjes why god why?! Was iedereen wel bij zijn volle verstand toen ze de inktnaald aan hun huid toelieten? Hadden ze echt het idee dat hun lijf mooier werd van die zwarte, vlekkerige beeltenis? Ik vraag het me af.
Wat ik vind van tattoos in het algemeen? Ze hebben me altijd geboeid: ik kan ook echt uren kijken naar een programma als Miami Ink en NY Ink. Fraaie portretten, bijzondere symbolen, dierbare herinneringen of gewoon een lekker gek design.
Ik heb er zelf ook altijd een willen hebben, maar nooit gedaan. Tot een maand of twee geleden. Toen ik eindelijk heel duidelijk wist wat ik dan vereeuwigd op mijn lijf wilde hebben. Want dat is toch niet niks. Je wilt toch niet écht voor altijd een Tweety op je schouder? Of een willekeurige tribal op je onderrug die je niet eens zelf kunt zien?
Nee, voor mij moet een tattoo een betekenis hebben. Op mijn linker onderarm staat een vlinder met de tekst Sum Quae Sum. Ofwel: Ik ben wie ik ben. Ik koos voor deze omdat ik nu, op mijn 35e, eindelijk een beetje doorheb wie ik ben en steeds beter begrijp wat mijn plek in het leven is. Deze tattoo geeft mij kracht, laat mij herinneren aan de lessen die ik geleerd heb en waar ik voor sta.
Ze zeggen dat je na de eerste tattoo meer wilt. Is dat zo? Ik moet zeggen dat de stap voor een tweede nu wel makkelijker is. En ik zie ook echt wel afbeeldingen of onderwerpen waar ik helemaal achter sta. Maar voorlopig geniet ik nog even van deze.
En ondertussen kijk ik verder mijn ogen uit. Klik op de links en geniet (of gruwel) mee.
[…] bij Blij Sieraden en de kans is groot dat ik ze ook nog laat vereeuwigen in een tattoo, omdat de eerste naar meer […]