Gedachten

Mijn eerste foodiebag

Written by Anna Teresa

Ik heb het gedaan. Voor het eerst, en ik schaamde me er niet eens voor. Ik heb om een foodiebag gevraagd!

Zaterdag zijn we gaan uiteten bij restaurant Corvers in Geleen waar we echt genoten hebben van de konijnenbout die op grootmoeders wijze was bereid. Dat wil zeggen lekker mals en met een zoetzure, wat dikkere saus. Heerlijk! Ik weet het klinkt zielig om Flappie op te eten, maar ik ben nu eenmaal geen vegetariër. Toen ik studeerde en op kamers woonde, maakte ik zelf ook al konijn en dan op de manier zoals mijn vader mij dat geleerd had. Niks afhaalmaaltijden of kant-en-klaarmaaltijden voor mij. Ik kookte gewoon elke dag en zo nu en dan sloofde ik me eens extra uit met bijvoorbeeld dus konijn. Mijn huisgenootjes gruwelden ervan, maar als ik daarna met mijn bord op schoot in mijn kamer zat, kon ik alleen maar genieten.

IMG_20130818_003534

Zaterdag kreeg ik de bout, die echt flink was, niet op. Maar de gedachte dat ‘ie de afvalemmer in zou gaan, kon ik niet verdragen. En dus vroeg ik zonder schroom of ik de rest mee mocht nemen in een foodiebag. Ja hoor, geen probleem was het antwoord. En zo heb ik ’s nachts na een avondje stappen met vrienden de rest van het vlees van de bout opgepeuzeld en vervolgens voldaan mijn vingers afgelikt.

En ik weet nu wel zeker dat als ik nog eens iets niet op krijg, ik het gewoon mee naar huis neem.
Vreemd? Nee hoor. In Amerika wordt dat al jaren gedaan – wie kent de doggybag niet? –  en hier in eigen land is het ook aan het inburgeren. Want waarom zou je niet thuis nog eens kunt nagenieten van het etentje? Daarbij is het een prima manier om de 51 miljoen kilo (!) voedsel die door restaurants jaarlijks wordt weggegooid te verminderen.
Restaurants kunnen op deze site foodiebags bestellen die al een Horeca Innovation Award hebben gewonnen en de trend van 2013 genoemd worden. Ze zijn ook nog eens hip zoals je in dit NOS filmpje ziet. 

Heeft een van jullie al eens een foodiebag gevraagd of moet je daar niet aan denken?

 

About the author

Anna Teresa

Ervaren en gedreven journalist/tekstschrijver.
Creatief, proactief en persoonlijk.
Schrijven, communiceren, informeren.
Klein en integer of groots en meeslepend.

1 Comment

  • Ik doe dat eigenlijk al jaren….je kent het wel; je bent bij de Chinees en je kiest weer veel te veel lekkere dingen uit, met als gevolg..een restant waar je met je hele gezelschap nog een keer van kunt eten. Zonder schroom vraag ik dan of de rest ingepakt kan worden om mee te nemen. Het wordt niet eens raar gevonden. En waarom zou het raar zijn, net wat je zegt; het gaat anders de vuilnisbak in. De eerste keer dat we om een doggybag vroegen was 27 jaar geleden bij de Chinese Muur in Utrecht we kregen er een mooi bier glas bij.

Laat een reactie achter op Margriet X